Kontrast
Czcionka:
Szczegółowa informacja o publikacji oznaczonej indntyfikatorem ISBN
Wszystkie metadane publikacji dostępne są pod stabilnym adresem URL:
https://e-isbn.pl/IsbnWeb/record/export_onix.xml?record_id=1803060
Opisy wszystkich publikacji tego wydawcy dostępne są pod stabilnym adresem URL:
https://e-isbn.pl/IsbnWeb/record/export_publisher_onix.xml?publisherId=16213
Opis fizyczny
Skład produktu
publikacja
Forma
forma podstawowa
audiobook
Forma produktu
Płyta audio (inna niż CD-Audio)
szczegóły formy
Format MP3
Liczba stron / czas trwania / wielkość pliku
czas trwania
00531
Godziny i minuty (w układzie HHHMM)
Opis bibliograficzny
Tytuł
Proszę słonia
Twórca
autor
Kern, Ludwik Jerzy
(1920-2010)
ISNI 0000000081455613
autor okładki lub reprodukowanego dzieła
Latour, Daniel de
(1971-....)
ISNI 0000000072430596
kompozytor
Pałys, Kuba
lektor (aktor)
Seniuk, Anna
(1942-....)
ISNI 0000000355633246
Wydanie
typ wydania
Wydanie
numer wydania
1
miejsce wydania
Warszawa
Język
język publikacji
polski
Wydawca
imprint
Wydawnictwo Literówka
pełna nazwa wydawcy
Data
data wydania
2013-09-09
data upublicznienia metadanych
2013-09-09
Opis marketingowy
Tekst promocyjny
Zmartwieniem rodziców Pinia jest jego niski wzrost. Nie ma żartów, Pinio jest najmniejszy w klasie! Pomocne w tym problemie mają być witaminy zapisane chłopcu przez doktora. W międzyczasie Pinio buszując po strychu znajduje niedużego, porcelanowego słonia. Od tej pory słoń – Dominik stojąc na półce z książkami towarzyszy chłopcu w jego obowiązkach oraz wysłuchuje ciekawych szkolnych historii, które Pinio z zaangażowaniem, codziennie Dominikowi opowiada. O tym jak bardzo witaminy na wzrost okażą się skuteczne, kto najwięcej od nich urośnie i jakie przygody z tego wynikną przekonacie się słuchając tej zabawnej książeczki.
Chcesz posłuchać teraz? Wejdź do zakładki "multimedia" i posłuchaj fragmentu.
Książka doczekała się wielu zagranicznych wydań m.in. niemieckiej, japońskiej czy gruzińskiej oraz serialu animowanego dla TVP oraz pełnometrażowego filmu kinowego.
"Anna Seniuk mistrzowsko czyta, a właściwie odgrywa, bajkę Ludwika Jerzego Kerna "Proszę słonia" (znaną również z kultowej kreskówki sprzed lat)".
- Twój STYL
Laureat nagrody głównej "Najlepszy Audiobook 2014" w plebiscycie 'Świat przyjazny dziecku' organizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka.
Chcesz posłuchać teraz? Wejdź do zakładki "multimedia" i posłuchaj fragmentu.
Książka doczekała się wielu zagranicznych wydań m.in. niemieckiej, japońskiej czy gruzińskiej oraz serialu animowanego dla TVP oraz pełnometrażowego filmu kinowego.
"Anna Seniuk mistrzowsko czyta, a właściwie odgrywa, bajkę Ludwika Jerzego Kerna "Proszę słonia" (znaną również z kultowej kreskówki sprzed lat)".
- Twój STYL
Laureat nagrody głównej "Najlepszy Audiobook 2014" w plebiscycie 'Świat przyjazny dziecku' organizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka.
Nota biograficzna
Ludwik Jerzy Kern (ur. 29 grudnia 1920 w Łodzi, zm. 29 października 2010 w Krakowie) – polski poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz literatury pięknej, autor tekstów piosenek.
Debiutował w 1938 jako poeta w „Ilustrowanym Kuryerze Codziennym”. W 1945 powstały jego pierwsze utwory satyryczne, drukowane w "Szpilkach". Współpracował następnie krótko z "Głosem Robotniczym" oraz pismem "Rózgi biją co tydzień", podjął także (nieukończone) studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1948 zamieszkał na stałe w Krakowie.
Od 1948 do 1982 w zespole redakcyjnym tygodnika "Przekrój" (po przejściu na emeryturę, w latach 1982–2002 był nadal współpracownikiem pisma, do momentu przeniesienia redakcji do Warszawy). Redagował m.in. dział "Rozmaitości" na ostatniej stronie pisma (w tym rubryki: "O Wacusiu" i "Prosimy nie powtarzać"), publikował wiersze (m.in. cykle: "Gry i zabawy ludu polskiego", "Imiona nadwiślańskie", "Świąteczny bukiet"), reportaże (m.in. z Wielkiej Brytanii, Indonezji i Japonii), przekłady literackie (m.in. pod pseudonimem "H. Olekinaz"), recenzje (pod pseud. "Top"). Z dezaprobatą odnosił się do przeniesienia redakcji do Warszawy i późniejszych zmian w tygodniku. W 2000 ukazała się jego książka Moje abecadłowo (wydanie drugie w 2003), zawierająca sylwetki przyjaciół i znajomych, związanych głównie z "Przekrojem". Z kolei w 2002 ukazała się książka pt. Pogaduszki (zawierająca rozmowy Kerna o "Przekroju" i środowisku literacko-artystycznym Krakowa - z Tadeuszem Bazylewiczem, Marianem Eile, Jerzym Grohmanem, Janem Kalkowskim, Stefanem Kisielewskim, Marią Koterbską, Zbigniewem Lengrenem, Tadeuszem Łomnickim, Zbigniewem K. Rogowskim, Tadeuszem Sapińskim, Christą Vogel, Jerzym Waldorffem).
Swoje utwory publikował ponadto m.in. w tygodniku "Świat", Płomyku" i "Płomyczku". Tłumaczył też z języka francuskiego i angielskiego, m.in. książki Roalda Dahla, Uri Orleva, także twórczość Isaaca Bashevisa Singera, czy Ogdena Nasha (drukowane w "Przekroju").
Był autorem słów wielu piosenek (np. W kalendarzu jest taki dzień, Lato, lato, Wojna domowa, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda), wykonywanych m.in. przez Mieczysława Fogga, Marię Koterbską, Halinę Kunicką, Zbigniewa Kurtycza, wykorzystywanych także w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych (Tajemnica dzikiego szybu, 1956; Szatan z siódmej klasy, 1960; Wojna domowa, 1965). Był współautorem autorskich programów satyrycznych nadawanych przez Telewizję Polską (m.in. Kernalia, 1965; 3000 sekund z Ludwikiem Jerzym Kernem, 1965; Kuchenny walc, 1967; Karnawał ante portas, 1968; U fotografa, 1968; Na plaży, 1970; Porachunki małżeńskie, 1974; Kwadrans pod psem. Wiersze i piosenki, 1982; Kernalia, czyli cztery łapy, 1994).
Autor popularnych utworów dla dzieci, m.in. Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia, na podstawie których zrealizowano znane dobranocki. Kawaler Orderu Uśmiechu.
Pod koniec życia publikował okazjonalnie w miesięczniku "Kraków".
Był członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1945–1951–1982), Związku Literatów Polskich (1953–1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989).
Zmarł w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Debiutował w 1938 jako poeta w „Ilustrowanym Kuryerze Codziennym”. W 1945 powstały jego pierwsze utwory satyryczne, drukowane w "Szpilkach". Współpracował następnie krótko z "Głosem Robotniczym" oraz pismem "Rózgi biją co tydzień", podjął także (nieukończone) studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1948 zamieszkał na stałe w Krakowie.
Od 1948 do 1982 w zespole redakcyjnym tygodnika "Przekrój" (po przejściu na emeryturę, w latach 1982–2002 był nadal współpracownikiem pisma, do momentu przeniesienia redakcji do Warszawy). Redagował m.in. dział "Rozmaitości" na ostatniej stronie pisma (w tym rubryki: "O Wacusiu" i "Prosimy nie powtarzać"), publikował wiersze (m.in. cykle: "Gry i zabawy ludu polskiego", "Imiona nadwiślańskie", "Świąteczny bukiet"), reportaże (m.in. z Wielkiej Brytanii, Indonezji i Japonii), przekłady literackie (m.in. pod pseudonimem "H. Olekinaz"), recenzje (pod pseud. "Top"). Z dezaprobatą odnosił się do przeniesienia redakcji do Warszawy i późniejszych zmian w tygodniku. W 2000 ukazała się jego książka Moje abecadłowo (wydanie drugie w 2003), zawierająca sylwetki przyjaciół i znajomych, związanych głównie z "Przekrojem". Z kolei w 2002 ukazała się książka pt. Pogaduszki (zawierająca rozmowy Kerna o "Przekroju" i środowisku literacko-artystycznym Krakowa - z Tadeuszem Bazylewiczem, Marianem Eile, Jerzym Grohmanem, Janem Kalkowskim, Stefanem Kisielewskim, Marią Koterbską, Zbigniewem Lengrenem, Tadeuszem Łomnickim, Zbigniewem K. Rogowskim, Tadeuszem Sapińskim, Christą Vogel, Jerzym Waldorffem).
Swoje utwory publikował ponadto m.in. w tygodniku "Świat", Płomyku" i "Płomyczku". Tłumaczył też z języka francuskiego i angielskiego, m.in. książki Roalda Dahla, Uri Orleva, także twórczość Isaaca Bashevisa Singera, czy Ogdena Nasha (drukowane w "Przekroju").
Był autorem słów wielu piosenek (np. W kalendarzu jest taki dzień, Lato, lato, Wojna domowa, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda), wykonywanych m.in. przez Mieczysława Fogga, Marię Koterbską, Halinę Kunicką, Zbigniewa Kurtycza, wykorzystywanych także w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych (Tajemnica dzikiego szybu, 1956; Szatan z siódmej klasy, 1960; Wojna domowa, 1965). Był współautorem autorskich programów satyrycznych nadawanych przez Telewizję Polską (m.in. Kernalia, 1965; 3000 sekund z Ludwikiem Jerzym Kernem, 1965; Kuchenny walc, 1967; Karnawał ante portas, 1968; U fotografa, 1968; Na plaży, 1970; Porachunki małżeńskie, 1974; Kwadrans pod psem. Wiersze i piosenki, 1982; Kernalia, czyli cztery łapy, 1994).
Autor popularnych utworów dla dzieci, m.in. Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia, na podstawie których zrealizowano znane dobranocki. Kawaler Orderu Uśmiechu.
Pod koniec życia publikował okazjonalnie w miesięczniku "Kraków".
Był członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1945–1951–1982), Związku Literatów Polskich (1953–1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989).
Zmarł w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Kategoria Thema
YN
Publikacje popularne dla dzieci i młodzieży
Kategoria Thema
Y
Publikacje dla dzieci i młodzieży, edukacja
Kategoria Thema
YF
Literatura dla dzieci i młodzieży
Opis powiązań
Alternatywna forma produktu
publikacja elektroniczna on-line
Publikacja elektroniczna tylko do ściągnięcia
ISBN 9788393760107