Szczegółowa informacja o publikacji oznaczonej indntyfikatorem ISBN

Profesor Wiktor Żłobicki wystąpił z niezwykłą inicjatywą: jako redaktor naukowy przewodzi  rzeszy młodych naukowców; razem współtworzą dwutomową publikację zatytułowaną Transgresje w edukacji - Tom 1 i 2. Tytułowe transgresje należy rozumieć bardzo szeroko:  jako przekraczanie granic, realnych i umownych – symbolicznych, psychologicznych, społecznych, materialnych. Tym, co pozwala pokonać bariery, jest edukacja, pojmowana multidyscyplinarnie, jako dziedzina wymagająca kontekstu pedagogicznego, psychologicznego, socjologicznego, a także – filozoficznego. Zamiar Autorów niezwykle ambitny, a zakres – bezkresny, toteż, jak zaznacza we Wstępie Wiktor Żłobicki, prezentowane czytelnikom obszerne dwa tomy to zaledwie czubek góry lodowej, jedynie zaznaczenie problematyki, ze wszystkimi jej odcieniami i półtonami.

z receznzji:

Tom drugi Transgresji w edukacji stanowi kontynuację zakończonego dużym powodzeniem przedsięwzięcia podjętego przez profesora Wiktora Żłobickiego w tomie pierwszym (pod takim samym tytułem). Muszę stwierdzić bez żadnego wahania, że i ta książka spełnia oczekiwania recenzenta (rozbudzone bez wątpienia wysokim poziomem pierwszej publikacji). Podobnie jak poprzedni tom składa się ona z czterech części, tworzących bardzo spójną całość, dającą wszechstronny obraz teorii/idei i praktyki/rzeczywistości […].

Z pełnym przekonaniem rekomenduję do druku drugi tom Transgresji w edukacji [...]. Jest to dzieło bardzo udane pod każdym względem: dobrze zredagowane, stanowiące zarówno bogate kompendium wiedzy, jak i – w wielu przypadkach – źródło błyskotliwych intelektualnych prowokacji.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika

Podobnie jak w poprzednim tomie (Tom I), materiał badawczy ze względu na problemy poruszane w artykułach podzielony został na cztery dopełniające się części.

Część pierwsza, zatytułowana Transgresje. Edukacja i sfera publiczna, zawiera łącznie siedem artykułów, które dotyczą problematyki transgresji edukacji szkolnej w kierunku terapii probacyjnej, dystansu między przestrzenią szkoły a innymi przestrzeniami społecznymi, diagnozy przyczyn rasistowskich incydentów na przykładzie Białegostoku, transgresji zawierających się w umiejętnościach dotyczących sposobu myślenia, zarówno indywidualnego, jak i stosowanego w dyskursie publicznym oraz transgresji w pedagogice religii.

Część druga: Transgresje. Całożyciowe uczenie się i edukacja dorosłych w kontekście rozwoju osobistego i zawodowego, zawiera pięć artykułów, w których podjęto rozważania nad stymulatorami i inhibitorami działań transgresyjnych nauczycieli, transgresyjnym wymiarem mediacji w edukacji, transgresyjnym uczeniem się osób starszych, praktycznymi metodami pracy z osobami dorosłymi w obszarze edukacji pozaformalnej oraz zjawiskiem śmierci, pojmowanej jako doświadczenie i etap rozwoju/edukacji.

Część trzecia, zatytułowana Transgresje. Szkoła wyższa i rynek pracy, zawiera cztery artykuły, w których scharakteryzowano transgresyjne wkraczanie w dorosłość przez działania autokreacyjne studentów, pierwsze doświadczenia zawodowe młodych dorosłych w kontekście tranzycji na rynek pracy, proces całożyciowego uczenia się, który służy wykraczaniu człowieka poza to, kim jest i co posiada, zadania dla edukacji w przezwyciężaniu zjawiska bezrobocia.

Nieco inna w swej tematyce, ale nawiązująca do specyfiki transgresji jest część czwarta: Transgresje. Edukacja, kultura i dzieciństwo. Znajdują się w niej teksty autorów, którzy koncentrują swoją uwagę na edukacyjnym potencjale komiksu postrzeganego jako medium przekraczającego nie tylko granice sztuk, transgresji wartości w komunikacji literackiej w kontekście twórczości dla dzieci, relacji przestrzeni i miejsca jako wyznaczników granic świata życia dziecka, miejsca dziecka w strukturze społecznej na przykładzie polskich seriali o tematyce familijnej, a także na analizie dyskursu rozpatrywanego jako metoda badawcza, którego zasadniczym celem jest ustalenie kształtu i wymiaru znaczeń językowego obrazu świata dziecka.

Transgresja to niezwykle pojemne pojęcie, które ma wiele znaczeń. Ponadto, odnosząc się do zjawisk z różnych obszarów rzeczywistości społecznej i kondycji człowieka, doskonale wydaje się spełniać w roli interdyscyplinarnego narzędzia, jak również wspólnego mianownika dyskusji naukowej, która pozwala łagodzić negatywne skutki izolacji dyscyplin wynikające z akademickiego podziału pracy. Autorzy zgromadzonych w tym tomie artykułów sprawnie wykorzystują zalety tego pojęcia; podejmują zagadnienia progów, barier i granic w edukacji, łącząc perspektywę pedagogiczną z psychologiczną, socjologiczną, kulturoznawczą i filozoficzną. Granica, próg czy bariera jako, powiedzmy, kres możliwości lub linia oddzielająca tworzy istotne napięcia z procesami edukacyjnymi, za którymi kryje się w naszym współczesnym rozumieniu przede wszystkim dynamika rozwoju. Rozwój w swej istocie oznacza dążenie do przekroczenia obecnego stanu; próg/limes może stanowić dlań punkt odniesienia, granicę lub przeszkodę. Innymi słowy, złożenie progów edukacyjnych i transgresji decyduje o dynamice zmiany zarówno w systemie oświaty, jak i rozwoju jednostkowym. Przy czym należy mówić tu o swego rodzaju ambiwalencji: z jednej strony, limes pozwala wyznaczyć obszar czy określić temporalność, fazy, etapy, znaleźć miarę, wyodrębnić składniki, wprowadzić porządek, z drugiej zaś jako umowny próg przyjmuje różne postaci jak każda granica, daleki bywa od jednoznaczności, przez co zniekształca, dezorientuje i zwodzi, tak jak w przypadku podziału na program jawny i ukryty, rozwój osobisty i zawodowy, sferę publiczną i prywatną czy edukację formalną i nieformalną. Stąd zagadnienie progów edukacyjnych i transgresji stanowi dla pedagogiki zarówno ważny obszar dociekań, jak i trudne zagadnienie badawcze. [...]